lieve bénédicte,

vandaag zou je 51 worden. ik weet niet hoe het er daarboven aan toegaat. wordt er een feestje gevierd? of enkel een glas gedronken?

binnen 2 dagen, 18 december, is het de dag waarop je het verschrikkelijke nieuws hebt vernomen. ik zal het nooit vergeten: je belde me die avond. je hoefde alleen maar mijn naam te zeggen, en ik wist dat er iets ernstig was. je zou meteen worden geopereerd om de niertumor weg te halen, we hadden nog hoop. maar exact 2 maanden later, op 18 februari heb je de oneerlijke strijd moeten opgeven. je was 47.

we zijn nu 3,5 jaar later, en je verlies blijft zo ontzettend moeilijk om dragen. deze 2 komende maanden herbeleef ik telkens opnieuw die intense periode waarin ik je heb zien veranderen van een prachige, fiere vrouw die van het leven genoot, naar een onbehulpzaam klein vogeltje. ik heb je letterlijk zien doodgaan. het was hard en pijnlijk maar ik ben er geweldig dankbaar voor dat ik je heb mogen begeleiden je in vrede met jezelf te kunnen laten gaan.

deze komende maanden trek ik me terug in mezelf, in mijn stiltecocoon, om in de lente terug te ontwaken. het is mijn jaarlijkse rouwperiode. ik wil dan heel intens bij je zijn. we waren als tweelingzussen. we voelden elkaar aan, zonder te moeten spreken. je verlies heeft mij sterk getekend.

sinds je vertrek heb ik een aantal projecten opgestart. het is wie ik ben, en het helpt me om de leegte te vullen. ik krijg vaak te horen dat ik een ‘sterke vrouw’ ben (eerlijk? ik hoor het niet graag) maar ik voel me alles behalve zo. alles wat ik onderneem zie ik zelf eerder als een overlevingsstrategie, een manier om dicht bij jou te blijven. gelukkig geven die projecten me veel energie en beleef ik er ook nog plezier aan.

net die activiteiten hebben me de laatste jaren ook ontzettend fijne momenten gebracht, ik heb uitzonderlijke mensen mogen ontmoeten.

familiereünies beleven we intenser, je beste vriendinnen zijn nu voor mij heel fijne vriendinnen geworden, je zwitserse vrienden heb ik beter leren kennen, ik heb me aangesloten bij een sympathieke groep fietsvrienden waarmee we ons gezamenlijk inzetten voor ‘kom op tegen kanker’. ik ben zelf ook juweeltjes beginnen maken, zoals jij deed omdat je me altijd zei dat dit therapeutisch werkte. ik ben gestart met een opleiding edelsmeedkunst. dit alles brengt me allemaal dichter bij jou.

ik wil je ook nog geruststellen: je kinderen doen het fantastisch! ze zijn gegroeid tot prachtige jongvolwassenen die entoesiast in het leven staan en weten wat ze willen bereiken. ze zijn een voorbeeld voor mij. het is een eer om ze te mogen begeleiden. het is ook hartverwarmend te zien dat heel wat van jouw persoonlijheid en jouw uiterlijke kenmerken in hen blijven voortleven.

de leegte tracht ik op te vullen met al die positieve gedachten en hartverwarmende gevoelens.

ik hef vandaag het glas op je verjaardag, op jou, op wat je me hebt gegeven en de energie die je me blijft geven!

veel liefs,

je kleine zus

laurence

ps

*ik ben me ervan bewust dat ik me heel kwetsbaar opstel met deze brief openlijk te delen. ik heb beslist het toch te doen, misschien kan het een hart onder de riem zijn voor anderen die ook een dierbare hebben moeten laten gaan.

**in 2014 startte ik het beneveloproject (www.benevelo.be)  op om fondsen te verzamelen voor het broodnodige kankeronderzoek. via mijn juwelencollectie (www.spreadthelovebylb.com) sta ik er op dit te blijven doen.

wil jij ook het kankeronderzoek steunen? je kan een willekeurig bedrag overschrijven op de rekening van ‘kom op tegen kanker’, be03 4886 6666 6684 van de vlaamse liga tegen kanker, koningstraat 217, 1210 brussel met de vermelding gift 110-253-861. vanaf 40 euro ontvang je een fiscaal attest.